vazhdueshmeria e nje kaste dhe mutacioni i paprincipte i te rinjve

Sepse me angazhimin e "te rinjve" nuk ndodhi ndryshimi i politikes prej tyre, por ndryshimi i tyre prej politikes. Kur degjon ata, zere se ke degjuar Ramen apo Berishen, dhe ngjashmeria shkon deri tek perzgjedhja fillestare qe u eshte bere

Alqi Kociko

Nuk ka qene shume e larget ajo kohe kur, te lodhur e te deshperuar per vdekje nga rrotacioni monoton dhe raporti i stazhionuar dashuri-urrejtje qe ne opinionin publik u pagezua me "binomin Nano-Berisha", ajo pjese aktive e shqiptareve nisi te ngreje zerin gjithnje e me fort per "te rinjte ne politike". Shumekujt mund t'i kujtohet mire edhe takimi i ish kryeministrit Nano me perfaqesues te medias, diku nga viti 2004, kur analistit Mustafa Nano i doli nga fundi i mushkerive kerkesa direkte per qeveritarin Nano: "Me thoni, kur do largoheni nga politika ju dhe Berisha?".

Ne fakt pjeserisht kjo ka ndodhur. Fatos Nano ka kohe qe nuk behet i gjalle, kurse Sali Berisha eshte me prezent se kurre. Po gjate kesaj kohe, madje per hir te se vertetes gjate gjithe ketyre koherave, elektorati e shoi here pas here kureshtjen per te rinjte ne politike, duke nisur qe nga kryeministrat si Pandeli Majko e Ilir Meta. Ne fakt, Majko e Meta nuk jane shembulli tipik, sepse me perjashtim te kriterit te moshes, angazhimi i tyre politik ishte i vjeter. Per po keto arsye tipik nuk eshte as shembulli i Genc Pollos, megjithate si detyrat qeveritare te te rinjve te majte, edhe shkeputja e Pollos nga PD-ja e asfiksuar prej Berishes, ngjalli nje lloj kurioziteti e shprese se kishte ardhur koha qe e djathta te mos identifikohej me thjesht me Berishen.

Fluksi i madh i elementeve te rinj ne vitin 2005, perzier me eksponentet e rikthyer u duk si nje shperthim dyersh e dritaresh te selise blu, qe me kohe do ta spostonte kryetarin Berisha drejt nje pozicioni honorifik, duke e freskuar ate organizem te gjalle politik te vitit 1992. Ishte pikerisht periudha kur, kombinuar edhe me ndryshimet ne kupolen e Partise Socialiste, u krijua ndjesia se po jetonim ne momente ndryshimesh radikale ne skenen politike; pra, se te rinjte qe kerkonim prej vitesh kishin mberritur.

Por vetem tre vjet me pas, keta te rinj jane me te vjeter se te vjetrit. Dhe me zhgenjyes se ata. Ne te dyja partite kryesore, ata jane shnderruar ne tellalle e marioneta te kryetareve. Dikush do te thoshte se e kane humbur personalitetin, por me i sakte do te ishte konstatimi se nuk e krijuan kurre ate. Dhe nuk e kam fjalen thjesht per zedhenesin e PD-se Bogdani, qe se fundi u padit nga kreu i G99 Veliaj pasi e akuzoi publikisht kete te fundit se i kishte ofruar te ndjerit Kosta Trebicka 500 mije euro per te deklaruar cka i leverdiste PS-se. Te vjeter, te lodhur e te keqperdorur jane ministra e anetare te ish KOP-it, ish mjaft-iste te shperndare tek e majta, zedhenes, sekretare e nensekretare seksionesh te Partise Socialiste qe nderrojne njeri-tjetrin neper konferenca shtypi.

Sepse me angazhimin e "te rinjve" nuk ndodhi ndryshimi i politikes prej tyre, por ndryshimi i tyre prej politikes. Kur degjon ata, zere se ke degjuar Ramen apo Berishen, dhe ngjashmeria shkon deri tek perzgjedhja fillestare qe u eshte bere "te rinjve": Dishepujt e Rames jane te artikuluar, anti-rryme dhe me prirje populiste, ata te Berishes me konservatore ne veshje e sjellje, te matur ne fjale dhe robotike ne qendrime. Ashtu si dikur elementet e rinj te qeverisjes Nano filluan te imitonin ne qendrime, intonacion dhe frazeologji kryetarin e tyre.

"Atehere ishim te rinj, idealiste", degjon sot te thone veteranet e luftes antifashiste. Kete fare mire mund ta thone qe sot edhe te rinjte e vjeteruar te politikes, qe u pragmatizuan brenda nates. E qe ashtu si te vjetrit, vijojne karrieren e brockullave dhe gafave. Duke lundruar ne internet, lexova nje koment te Erjon Veliajt ne blogun e famshem amerikane "huffingtonpost.com" me rastin e vizites se presidentit Bush ne Tirane. Thoshte as me pak e as me shume, se "luften e Kosoves e provokoi hapja e depove shqiptare te armeve ne 97-en, e pastaj NATO-s iu desh te shpenzonte 45 miliarde usd per nderhyrjen ushtarake, e cila mund te ishte shmangur nese korrupsioni i Berishes nuk do kishte sjelle firmat piramidale". Konkluzioni qe del: Korrupsioni i Berishes solli luften e Kosoves, pra edhe lirine e saj!

Epo, nuk eshte cudi qe ka ende demokrate e socialiste qe i mbajne syte nga Eduard Selami dhe Fatos Nano.